A Mundiña (A Coruña): o pracer do ben feito

Aqui si. O carabinero perfeito de ponto e os ovos coa xema líquida e a puntilla crocante: o salpicón con trozos gordos de lubrigante e con ese aliño neutro que só potencia o importante (¡nótase a boa escola!); as ameixas cun lixeiro toque cítrico no mollo, deses dos de gastar moito pan; o ollomol co tempo preciso para deixar a carne xuguenta, rica.

Ese precioso comedor de pedra de A Mundiña da para disfrutar do clásico moi ben feito. Lembro un post de 2014, pouco despois de que Diego Bello tomara o relevo de Luis Veira no Alborada. Escribía entón: "execución impecable". Hai cousas que se manteñen firmes no tempo.