Velasco-Abellá (Madrid): a elegancia é o último que se perde

Se tivera que definir a cociña que máis me gusta sería aquela que, con base nun gran produto, prepara receitas sinxelos (que non simples) e elegantes que agochen algún contrapunto ben medido para outorgar dinamismo ao prato. E exatamente iso foi o que atopei en Velasco-Abellá. Fantástica cea.

O polbo coas cebolas e o pomelo, a berenxena coa trufa, os ravioli de ricotta co caviar (aquí si está porque ten que estar), a pescada con cabaciña e lemongrass, as gambas con ovos e patacas fritidas... En todos eles, equilibrio e sabor sen lugar para estridencias innecesarias.

É que onde hai escola...