Triciclo (Madrid): hai vida lonxe das estrelas

Vive Madrid no post-pandemia nunha exuberancia de restaurantes de perfil alto, apertura tras apertura, coreados e amplificados en medios e redes: “templos do produto”, asadores, xaponeses, lugares para ver e ser visto entre brioches con caviar, chuletóns madurados 210 días e botellas de champagne.

Atendendo á miña experiencia, algúns, coido que só uns poucos , merecen moito, moitísimo a pena. Outros, os máis, traen unha sorte de inflación repetitiva que me xera moitas dúbidas a medio prazo.

Afortunadamente, por baixo desa capa, algo máis lonxe dos focos ou diretamente fora deles, unha boa morea de lugares construen unha reputación sólida baseada no bo facer, no sentido común, en algo tan elemental - e non sempre situado no centro - como unha cociña solvente e fiable.

Teño falado por aquí de lugares como La Piperna, Bistronómika, Surtopía ou Taberna Verdejo, por citar algúns. Engado agora a esa lista Triciclo.

Num acolledor local no Bairro das Letras, e coa posibilidade de pedir case toda a carta en medias racións ou incluso tercios, representa esa cociña que, sen renunciar á creatividade, mantén os pés na terra ao tempo que mostra personalidade propia.

Ahí están os seus clásicos, como o ollomol á madrileña pouco feito, o polo guisado con gamba ou o steak tartare con huevo e huevas. Sempre bastantes opcións fora de carta, desta vez alcachofas, chícharos e trufa ou parpatana de atún. E unha adega que vale a pena.

Hai vida lonxe das estrelas...