La Teresa (A Coruña): un bo exemplo de que hai moito por coñecer

Ás veces - decotío - pecamos de non mirar alén deses poucos nomes que dominan a conversa gastronómica. Case sempre, detrás – afastados do balbordo, nalgúns casos pasando desapercibidos – hai un feixe de restaurantes que ofrecen propostas gastronómicas merecedoras de seren descobertas, cociñas de interese que sosteñen e enriquecen a escena culinaria dunha cidade.

A Coruña non é allea a esta situación, claro. Nin eu, por ter postergado tanto a ampliación de horizontes.

Fomos a La Teresa, entón, e tomamos uns mexillóns con holandesa de ají amarelo moi bos, igual que a berenxena con tzatziki. Oficia Andrea, un italiano, nos fogóns, e aí chegaron as alcachofas (xa sei, xa sei, en setembro) carbonara. E, agora si, unha das últimas ventrescas de bonito do verán á bilbaína. De volta a Italia, uns cannoli para rematar.

Un bo exemplo de que, fóra dos focos, hai moito por coñecer.